Aegikranion i kilka faktów z Wikipedii
Aegikranion (z greckiego: "????" - kozioł, "??????" - czaszka) ? element dekoracyjny stosowany głównie w starożytności w formie płaskorzeźby na metopach fryzów w postaci czaszki kozła lub barana symbolizującego zwierzę ofiarne, w ujęciu frontalnym. Motyw stosowany jako element ozdobny antycznych ołtarzy poświęconych bóstwom opiekujących się rolnictwem, oraz w kręgu sepulkralnym. Został przejęty przez ornamentykę nowożytną, popularny w meblarstwie XVIII wieku.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Aegikranion
Jeżeli w detalu architektonicznym otwory są
Ażur stosowany jest zarówno w rzemiośle artystycznym (kraty, ozdobne siatki) jak i tkaninach artystycznych.
W architekturze ażur jest zespołem dekoracyjnym w postaci elementów ozdobnych np. balustrad, przezroczy, maswerków. Występował we wszystkich epokach architektonicznych. Jest typowy dla sztuki mauretańskiej, hinduskiej, gotyckiej i późnoruskiej. Jeżeli w detalu architektonicznym otwory są zamknięte w tle, wówczas nosi on nazwę ażuru ślepego.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Ażur
W okresie renesansu nastąpił jej rozwój
Boniowanie ? dekoracyjne opracowanie krawędzi oraz lica ciosu kamieni podkreślające ich układ.
Rozróżnia się następujące typy boniowania, w zależności od:
Technika boniowania była znana i stosowana w okresie starożytnego Rzymu. W średniowieczu stosowana była sporadycznie we francuskiej architekturze obronnej XII wieku. W okresie renesansu nastąpił jej rozwój. W tynku naśladowano wygląd muru z kamienia, przez wykonywanie profilowania naśladującego układ kamieni w murze, przy pomocy boni. Bonia to spoina podkreślająca układ kamieni lub rowek w tynku nadający elewacji monumentalny charakter. Boniowane mogły być całe elewacje albo tylko cokoły, naroża ścian, pilastry, obramowania otworów, filary itp.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Boniowanie