Codzienność, z której nie zdajesz sobie sprawy - o przestrzeganiu prawa

ba aplikantów adwokackich wynosiła 8037. Najwięcej adwokatów wykonywało swój zawód na terenie Warszawy w liczbie 3085. Kolejne polskie miasta najliczniejsze pod względem liczby adwokatów to Kraków, Wrocław, Łódź i Poznań4. Dysp

Codzienność, z której nie zdajesz sobie sprawy - o przestrzeganiu prawa prawnik Chorzów

Adwokaci w Polsce - ilu ich jest?

Zgodnie z danymi z Krajowego Rejestru Adwokatów i Aplikantów Adwokackich liczba adwokatów czynnych zawodowo w Polsce w maju 2015 wynosiła 13 897, a liczba aplikantów adwokackich wynosiła 8037. Najwięcej adwokatów wykonywało swój zawód na terenie Warszawy w liczbie 3085. Kolejne polskie miasta najliczniejsze pod względem liczby adwokatów to Kraków, Wrocław, Łódź i Poznań4.

Dysproporcje pod względem liczby adwokatów na terenie całej Polski wynikają przede wszystkim z czynników socjologicznych i gospodarczych. Na diagramach można przeanalizować liczbę adwokatów w największych polskich miastach oraz zobaczyć jak rozkłada się liczba mieszkańców na 1 adwokata w poszczególnych miastach Polski.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Adwokat


Historyczne fakty o zawodzie radcy prawnego

W historii zawodu radcowskiego wyróżnia się trzy etapy. Pierwszy rozpoczął się 13 grudnia 1961 r., kiedy Rada Ministrów wydała uchwałę w sprawie obsługi prawnej przedsiębiorstw państwowych, zjednoczeń oraz banków państwowych2 nakazującą tym podmiotom korzystanie z usług prawnych wyłącznie radców prawnych zatrudnianych przez te jednostki. Po uchwaleniu 19 grudnia 1963 r. nowej restryktywnej ustawy o ustroju adwokatury m.in. pozbawiającej adwokatów prawa świadczenia usług wobec państwowych jednostek gospodarczych, domeną radców prawnych stało się świadczenie usług wobec tych jednostek. W systemie nakazowo-rozdzielczym radca prawny stawał się reprezentantem państwa socjalistycznego i jego prawa wobec dyrekcji jednostki, w której był zatrudniony, nadzorując w niej w interesie społecznym stosowanie prawa.

Drugi etap zaczął się 6 lipca 1982 r., kiedy to Sejm PRL uchwalił ustawę o radcach prawnych określając zasady wykonywania obsługi prawnej przez radców prawnych, jej organizację oraz legitymizując działania samorządu radców prawnych. W dalszym ciągu jednak wykonywanie zawodu radcy prawnego polegało głównie na obsłudze prawnej państwowych i spółdzielczych jednostek organizacyjnych, choć z obsługi prawnej radcy prawnego mogły także korzystać organizacje społeczne oraz spółki z udziałem kapitału państwowego, spółdzielczego lub organizacji społecznych. Samorząd radcowski pozbawiony był nadal dwóch ważnych uprawnień: prowadzenia przygotowania do wykonywania zawodu (bowiem aplikację organizowały i prowadziły okręgowe komisje arbitrażowe) oraz podejmowania decyzji w sprawie wpisu na listę radców prawnych (wpisu dokonywał prezes okręgowej komisji arbitrażowej).

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Radca_prawny


Status doradcy prawnego

Status doradcy prawnego nie jest uregulowany prawnie, zaś podstawą prawną świadczenia usług jest ustawa z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej1. W przeciwieństwie do wyżej wymienionych zawodów doradcy prawni nie muszą (choć mogą) posiadać ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. Doradców prawnych nie obowiązują wiążące zasady etyki. Doradcy prawni nie podlegają odpowiedzialności dyscyplinarnej. W niżej wymienionym wyroku Trybunału Konstytucyjnego wyrażono pogląd o wymogu posiadania wyższego wykształcenia prawniczego przez osoby zawodowo świadczące obsługę prawną. Doradcy prawni nie mają obowiązku dochowania tajemnicy zawodowej, nie mogą też odmówić zeznań co do faktów o których powzięli wiadomość w trakcie świadczenia usług.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Doradca_prawny



© 2019 http://informator.bialowieza.pl/